Γιατί ο έρωτας φίλε μου πρέπει να είναι κάτι που σε συγκλονίζει. Χωρίς φανφάρες και λόγια περιττά. Απλά έτσι να γίνεται ένα κλικ μέσα σου κάπου και όλα να είναι διαφορετικά. Όταν τον παλεύεις, τον μελετάς και τον σκοτίζεις.. Αστο! Έρωτας δεν είναι! 

Μέρα 2

Και τι να σου πω; Δεν έχω τίποτα πλέον να σου πω. Και ας σε σκέφτομαι σχεδόν κάθε μέρα, δεν θέλω να στο πω, δεν θέλω να το ξέρεις. Και ας πεθαίνω να το ξέρεις. Την μια στιγμή θέλω να μπορούσα να στο φωνάξω, να στο γράψω και την επόμενη σταματώ. Γιατί ξέρω πως δεν είσαι πια εδώ και δεν έχει νόημα πια. Όταν εγώ είμαι εδώ και εσύ αλλού, χάνεται κάθε νόημα και κάθε ουσία και κάθε λέξη και κάθε σκέψη και όλα. Όλα πια είναι ανούσια. Γιατί έχει μπει αυτή η γραμμή και αυτή η γραμμή μας χωρίζει και ας χτυπιέμαι κάτω να σβηστεί. Οπότε γειά. Για πάντα. Για τώρα. Γειά και δεν θα σε σκεφτώ ξανά. Λέω..