Προσωπικό #3

Δεν είναι μέρες τώρα για ανασκοπήσεις και σκέψεις. Φίμωτρο στο μυαλό και χωρίς ούτε μια δόση χιούμορ, βουρ στο πέλαγος των ίσιων γραμμών και κολύμπα, αν μπορείς. Και εάν τυχόν βρεθεί μπροστά σου κανένας για συζήτηση, απλά κάνε του μια πατητή, στείλε τον στο βυθό ή όπου φτάσει τέλος πάντων και κολύμπα. Κολύμπα μακριά. Χτύπα τα πόδια και κούνα τα χέρια σου, λες και σε κυνηγάνε όλες οι στρατιές της κόλασης. Γιατί αν καθυστερήσεις, εκείνος θα ανοίξει το στόμα και πάνε όλα. Θα ακούσεις τον ήχο μιας άλλης φωνής και όλα τα τείχη του μυαλού σου θα γκρεμιστούν σαν τραπουλόχαρτα. Για αυτό λοιπόν φίλε μου, τρέχα, πέτα, κολύμπα, για να σωθείς.. μπας και βρεις στεριά, γιατί για την Ιθάκη ούτε λόγος.

Υ.Γ. Και προς Θεού, δεν είμαστε νεανίδες σε κίνδυνο, ούτε αναζητητές από μηχανής θεών (λίγο τραγικό δεν είναι), απλά περνάμε μια μικρή και απλή κρίση πανικού.

20.

Άνοιξα τα μάτια και χιλιάδες χρώματα ξεχύθηκαν

Χιλιάδες μικρά πλάσματα έτρεξαν μακριά

Και έγιναν ένα με την σιωπή 

Ένα με τους τοίχους

Ένα με το πρωινό φως στο σεντόνι

Κομμάτια ενός ονείρου 

Δημιουργήθηκαν όταν αυτό πια έσβησε

Γεννήθηκαν από το τέλος.

Προσπάθησα να πιάσω δύο

Μα τα δάχτυλά μου πέρασαν ανάμεσα

Σαν νερό μού ξεγλίστρησαν 

Και άκουσα να με περιγελούν

Με γέλια γάργαρα, κρυστάλλινα

Κομμάτια του ονείρου 

που με συντρόφεψε για δευτερόλεπτα 

πριν ανοίξω τα μάτια 

πριν χιλιάδες χρώματα ξεχυθούν

πριν χιλιάδες μικρά πλάσματα τρέξουν μακριά

-ελεύθερα από μένα- 

Και έξω βρέχει~

Μα και εάν ξεκίνησα να γράψω εκατοντάδες φορές, οι λέξεις κάπου με αφήνουν.
Τις νιώθω να γεννιούνται και μετά να εξαφανίζονται μια μια προς άλλες διαστάσεις.
Διαστάσεις που ίσως μόνο στα όνειρα μπορώ να βρω, αλλά και τότε είναι σαν να μην έχουν ύλη.
Απλά αχνοφαίνονται, με τα απαλά τους χρώματα και τα αυτόφωτα σώματά τους να είναι σχεδόν διάφανα.
Έτσι περνάνε οι μέρες και αυτές, σαν να θέλουν να με αποφύγουν, κρύβονται και δεν τις βλέπω.
Οπότε μένω εδώ, χωρίς κείμενο, χωρίς λόγια, σε ένα βουβό μονόπρακτο.

J.C.•

"Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά."

{Ή λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε.}

And we wake up every morning and we have coffee and breakfast and we get dressed and we go to work and we breathe and we fall in love and we go out and we drink wine or beer or other spirits and we smoke and we go back home and we go out for a run and we take a shower and we eat and we watch our favorite series or movies or shows and we read books or an article or the newspaper and we paint and we go for dancing and we visit cities and we change continents and we buy things and we make new friends and we meet with old ones and we cook food and we make love and we smile and we listen to music and we sleep and we cry and we take strolls and we go to theaters, cinemas, museums and art galleries and we tell jokes and we dance in the rain and we go to parks and we take our bicycles and we climb mountains and we make cakes and we learn things and we go to bed every night and we dream and we are new every single day.
And that's how life goes on, without you.

Wish you were here.